پزشکان هم باید مراقب سلامت روان خود باشند،از جمله چالش‌هایی که معمولا پزشکان، مخصوصا در سال‌های ابتدایی کار خود با آن مواجه می‌شوند، بدحالی بیماران، از دست رفتن بیمار یا دیدن وخامت اوضاع بیماران بستری در بخش‌هایی مانند کودکان، دیالیز یا سرطان است. مواجهه با این موارد می‌تواند پزشکان را از نظر روانی با مخاطراتی مواجه کند و حتی در مواردی آنان را تا مرز افسردگی پیش ببرد. از این‌رو، 7 توصیه زیر برای کمک به حفظ سلامت روان پزشکان توصیه می‌شود.
- بهتر است در مراکز درمانی، کارگاه‌های خودمراقبتی از نظر سلامت روانی برای پزشکان فراهم شود تا آنان بتوانند با بهترین راهکارهای مواجهه با بیماران بدحال و شرایط بحرانی آشنا شوند.
- بهتر است پزشکان پیش‌کسوت یا سال‌بالایی‌ها، پزشکان کم‌تجربه‌تر را برای شرایط بحرانی آماده کنند و به آن‌ها بگویند که این حرفه ممکن است با فراز و نشیب‌های جسمانی و روانی همراه باشد.
- بهتر است پزشکان در مورد ساعت‌ها و روزهای کاری سخت و بحرانی خود تنها با همکاران‌شان، آن هم فقط در محیط کار، صحبت کنند و نگرانی یا دغدغه‌های کاری خود درباره بیماران‌شان را برای همسر یا فرزندان بازگو نکنند. به این ترتیب، بار روانی کمتری به خانواده و خود پزشک وارد خواهد شد.
- برای کاهش فشار روانی واردشده به پزشکان، مخصوصا پزشکانی که با بیماران بدحال سر و کار دارند، توصیه می‌شود که این عزیزان حتما حداقل 1 تا 2 ساعت از روز خود را به انجام تفریح و فعالیت فیزیکی با اعضای خانواده اختصاص دهند تا بار روانی کمتری روی دوش‌شان قرار بگیرد.
- پزشکان نباید به‌دلیل نوع تحصیلات‌شان، خود را جدا از اعضای جامعه بدانند. ممکن است آنان هم مانند هر فرد دیگری در مواقعی از زندگی دچار چالش‌های روانی شوند و نیاز به مشورت یا گفت‌وگو با یک روان‌شناس یا روان‌پزشک را پیدا کنند.
- هرچند که توصیه می‌شود پزشکان سنگ صبور بیماران و خانواده آنان باشند، اما اصلا بد نیست که گاهی آن‌ها هم احساسات خود را با گریه کردن، ناراحتی، خوش‌حالی یا حتی در مواردی عصبانیت کنترل‌شده بروز دهند.
- به تمام پزشکان، مخصوصا آنان که با بیماران بدحال سر و کار دارند، توصیه می‌شود که حتما پیش از خواب و تا فاصله رسیدن از منزل به محل کار، موسیقی‌های بی‌کلام و آرام‌بخشی مانند صدای باران، صدای پرندگان یا صدای دریا گوش دهند.
