هایپرپلازی خوشخیم پروستات

هایپرپلازی خوشخیم پروستات (BPH) یک تشخیص بافت شناسی است که به تکثیر عضلات صاف و سلول‌های اپیتلیال در ناحیه انتقال پروستات اشاره دارد. شیوع و شدت علائم دستگاه ادراری تحتانی (LUTS) در مردان مسن می‌تواند پیشرونده باشد و یک تشخیص مؤثر در مراقبت‌های بهداشتی بیماران و رفاه جامعه است.

تشخیص و مدیریت علائم

در مدیریت LUTS آزاردهنده، مهم است که متخصصین عملکرد صحیح مثانه، گردن مثانه، پروستات و مجرای ادرار را تشخیص دهند. علاوه بر این، علائم ممکن است ناشی از فعل‌وانفعالات این اندام‌ها و همچنین سیستم عصبی مرکزی یا سایر بیماری‌های سیستمیک (مانند سندرم متابولیک، نارسایی احتقانی قلب) باشد. امید است که این دستورالعمل تجدیدنظر شده مرجع مفیدی در مورد مدیریت مؤثر مبتنی بر شواهد BPH/LUTS مردانه ارائه دهد.

ارزیابی اولیه بیماران

در ارزیابی اولیه بیمارانی که با LUTS آزاردهنده که احتمالاً به BPH نسبت داده می‌شود، مراجعه می‌کنند. پزشکان باید سابقه پزشکی را دریافت کنند، معاینه فیزیکی انجام دهند، از درجه بین‌المللی علائم پروستات (IPSS) استفاده کنند و آزمایش ادرار انجام دهند. بیماران باید در مواردی شامل اصلاح رفتار/سبک زندگی، درمان پزشکی و یا ارجاع برای بحث در رویه‌ای مرسوم، مشاوره شوند.

ارزیابی پیگیری

ارزیابی پیگیری بیماران باید 12-4 هفته پس از شروع درمان توسط متخصصین خودارزیابی شود (با توجه به عوارض جانبی) تا پاسخ به درمان ارزیابی شود. تجدید ارزیابی باید شامل IPSS باشد. 

بیماران مبتلا به BPH/LUTS آزاردهنده که مدیریت اولیه پزشکی را انتخاب می‌کنند و بهبود علائم را ندارند و یا عوارض جانبی غیرقابل تحملی را تجربه نمی‌کنند، باید تحت ارزیابی بیشتر و بررسی تغییر در مدیریت پزشکی یا مداخله جراحی قرار بگیرند.

قبل از عمل، پزشکان باید ارزیابی اندازه و شکل پروستات را از طریق سونوگرافی ترانس‌رکتال یا شکم، سیستوسکوپی، یا تصویربرداری مقطعی انجام دهند. 

اصول بالینی در ارزیابی و مداخلات

پزشکان باید یک ارزیابی PVR را قبل از مداخله برای BPH/LUTS انجام دهند. 
پزشکان باید uroflowmetry را قبل از مداخله برای BPH/LUTS در نظر بگیرند. 
در صورت عدم قطعیت تشخیصی، پزشکان باید قبل از مداخله برای BPH/LUTS مطالعات جریان فشار را در نظر بگیرند.

درمان پزشکی

پزشکان باید بیماران را از احتمال شکست درمان و نیاز به درمان‌های اضافی یا ثانویه هنگام بررسی درمان‌های جراحی و کم تهاجمی برای BPH/LUTS آگاه کنند. 

مسدودکننده‌های آلفا

در درمان پزشکی مسدودکننده‌های آلفا، پزشکان باید یکی از آلفا بلوکرهای زیر را به‌عنوان یک گزینه درمانی برای بیماران مبتلا به BPH/LUTS مزاحم، متوسط تا شدید ارائه دهند: آلفوزوسین، دوکسازوسین، سیلودوسین، تامسولوسین، یا ترازوسین. (توصیه متوسط؛ سطح شواهد: درجه A)

هنگام تجویز یک مسدودکننده آلفا برای درمان BPH/LUTS، انتخاب مسدودکننده آلفا باید بر اساس سن بیمار و بیماری‌های همراه و پروفایل‌های مختلف عوارض جانبی (مانند اختلال عملکرد انزال [EJD]، تغییرات فشار خون) باشد. (توصیه متوسط؛ سطح شواهد: درجه A)

لوکره‌های آلفا و سندرم فالپی عنبیه حین عمل (IFIS)

هنگام شروع درمان با مسدودکننده آلفا، بیمارانی که جراحی آب مروارید برنامه‌ریزی‌شده دارند باید از خطرات مربوطه مطلع شوند و به آنها توصیه شود که این خطرات را با چشم‌پزشک خود در میان بگذارند. 

مهارکننده آلفا ردوکتاز (5-ARI)

به‌منظور بهبود علائم، تک‌درمانی 5-ARI باید به‌عنوان یک گزینه درمانی در بیماران مبتلا به BPH/LUTS با بزرگ شدن پروستات استفاده شود که بر اساس حجم پروستات بیش از 30 گرم در تصویربرداری، میزان آنتی‌ژن اختصاصی پروستات (PSA>1.5 ng/dl) یا بزرگی قابل لمس پروستات در معاینه دیجیتال رکتوم (DRE) است. 

5-ARIها به تنهایی یا در ترکیب با مسدودکننده‌های آلفا به عنوان یک گزینه درمانی برای جلوگیری از پیشرفت BPH/LUTS و یا کاهش خطرات احتباس ادرار و نیاز به جراحی مرتبط با پروستات در آینده، توصیه می‌شود. 

قبل از شروع درمان با ARI5-، پزشکان باید بیماران را از خطرات عوارض جانبی جنسی، برخی عوارض جانبی فیزیکی غیرمعمول، و خطر کم‌سرطانی پروستات آگاه کنند. 

پزشکان ممکن است ARI5- را به عنوان یک گزینه درمانی برای کاهش خونریزی حین عمل و نیاز حین یا بعد از عمل برای انتقال خون پس از برداشتن پروستات از طریق مجرای ادرار (TURP) یا سایر مداخلات جراحی برای BPH در نظر بگیرند.

مهارکننده فسفودی استراز 5 (PDE-5)

برای بیماران مبتلا به BPH/LUTS، با صرف نظر از اختلال نعوظ همراه (ED)، تادالافیل به میزان 5 میلیگرم در روز باید به عنوان یک گزینه درمانی مورد بحث قرار گیرد.

درمان ترکیبی ARI5- در ترکیب با مسدودکننده آلفا باید به عنوان یک گزینه درمانی فقط برای بیماران مبتلا به LUTS همراه با بزرگی قابل اثبات پروستات ارائه شود که بر اساس حجم پروستات بیش از 30 گرم در تصویربرداری، سطح PSA بالاتر از 1.5 ng/ml، یا بزرگی قابل لمس پروستات ارزیابی می‌شود.

عوامل آنتی کولینرژیک

عوامل آنتی کولینرژیک به تنهایی یا در ترکیب با یک مسدودکننده آلفا، ممکن است به عنوان یک گزینه درمانی برای بیماران مبتلا به LUTS با ذخیره‌سازی غالب، در سطح متوسط تا شدید، در نظر گرفته شود.

آگونیست‌های بتا-3

در ترکیب با مسدودکننده آلفا ممکن است به عنوان یک گزینه درمانی برای بیماران مبتلا به LUTS ذخیره‌سازی غالب، متوسط تا شدید ارائه شود.

پزشکان ممکن است ترکیبی از تادالافیل با دوز کم روزانه 5 میلیگرم با مسدودکننده‌های آلفا را برای درمان LUTS/BPH ارائه دهند.

پزشکان ممکن است ترکیب دوز کم تادالافیل روزانه 5 میلیگرم با فیناستراید را برای درمان BPH/LUTS پیشنهاد دهند.

پیامدهای احتباس حاد ادرار (AUR

پزشکان باید قبل از آزمایش دفع ادرار برای درمان بیماران مبتلا به AUR مربوط به BPH، یک آلفا بلوکر خوراکی تجویز کنند.

بیمارانی که به تازگی برای AUR با مسدودکننده‌های آلفا درمان شده‌اند، باید حداقل سه روز درمان پزشکی را قبل از اقدام به آزمایش بدون کاتتر (TWOC) تکمیل کنند. نظر متخصص پزشکان باید به بیمارانی که یک TWOC موفقیت‌آمیز برای AUR از BPH انجام داده‌اند، اطلاع دهند که در معرض خطر احتباس مکرر ادرار هستند.

درمان جراحی برای بیمارانی توصیه می‌شود که:

1. نارسایی کلیوی ثانویه به علت BPH
2. احتباس ادرار مقاوم به درمان ثانویه به علت BPH
3. عفونت‌های مکرر دستگاه ادراری (UTIs)
4. سنگ‌های مثانه مکرر یا هماچوری شدید به دلیل BPH
5. بیماری BPH/LUTS مقاوم به درمان با BPH
6. عدم تمایل به انجام روش‌های درمانی دیگر

در این موارد، جراحی به عنوان روش درمانی اصلی توصیه می‌شود، به شرطی که از اصول بالینی و مشاوره تخصصی استفاده شود.

عدم جراحی به دلیل دیورتیکول مثانه بدون علامت

پزشکان نباید صرفا به دلیل وجود دیورتیکول مثانه بدون علامت عمل جراحی انجام دهند. با این حال، ارزیابی برای وجود انسداد خروجی مثانه (BOO) باید در نظر گرفته شود. برداشتن پروستات از طریق پیشاب راه TURP(TURP) باید به عنوان یک گزینه درمانی برای بیماران مبتلا به LUTS/BPH ارائه شود.

نتیجه گیری:

در نتیجه، مدیریت هیپرپلازی خوشخیم پروستات (BPH) و علائم دستگاه ادراری تحتانی (LUTS) نیازمند یک رویکرد چندجانبه است که شامل ارزیابی دقیق اولیه، پیگیری‌های منظم، و انتخاب دقیق درمان بر اساس ویژگی‌های فردی هر بیمار می‌شود. درمان‌های دارویی مختلف، از جمله مسدودکننده‌های آلفا و مهارکننده‌های آلفا ردوکتاز، به همراه مداخلات جراحی در موارد شدید، می‌توانند به طور موثری علائم را کاهش دهند و کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشند. استفاده از اصول بالینی و مشاوره تخصصی، در تمامی مراحل تشخیص و درمان ضروری است تا نتایج مطلوبی برای بیماران حاصل شود.