براساس تحقیقاتی که اخیراً در سازمان جهانی بهداشت و سلامت انجام شده است، کمبود ویتامینD در بدن، به مرور زمان، نه تنها به بیماریهای مزمن ختم خواهد شد، بلکه حتی شانس ابتلا به آلزایمر را نیز افزایش میدهد.
در سال 2000 میلادی محققان این سازمان، دههزار فرد بالای 65 سال را مورد مطالعه قرار دادند. این افراد همگی سالم و هنوز به بیماری آلزایمر دچار نشده بودند. از تمام آنها یک نمونه خون گرفته و این نمونه برای نگهداری به بیو بانک فرستاده شد. روانشناسان در فواصل زمانی مختلف با این افراد صحبت کردند و با تستهای روانشناسی مختلف، وقوع بیماریهای عصبی مختلف، از جمله آلزایمر را تشخیص دادند.
در این میان دو تن از محققان سازمان، نمونه خونهای موجود در بیوبانک را مورد مطالعه قرار دادند و بهطور خاص وجود اسیدهای چرب، کارتونوئیدها، ویتامینهای E،D وA را در این نمونهها بررسی کردند. در واقع، این مواد در پیشگیری از انواع جنون و بیماریهای عصبی مؤثرند، اما تا آن روز کسی به نقش ترکیبی این مواد فکر نکرده بود.
در مرحله اول تحقیق، محققان به بررسی نقشهای ویتامینD پرداختند. آنها قبلاً دریافته بودند که کمبود این ویتامین، خطر ابتلا به سرطان، فشارخون و فیبرومهای رحمی را افزایش میدهد اما هنوز چیز زیادی از تأثیر این کمبود در بروز بیماریهای عصبی نمیدانستند.
محققان در این بررسی به نتیجه عجیبی دست یافتند. 25درصد از افراد شرکتکننده که به کمبود ویتامینD دچار بودند و نیز 60درصد که در جذب این ویتامین مشکل داشتند، 2 برابر بیشتر از افرادی که کمبود ویتامینD نداشتند در معرض بیماری جنون و 3 برابر بیشتر در معرض بیماری آلزایمر بودند!
در مرحله دوم تحقیق، محققان سازمان دریافتند افراد مسنی که غلظت ترکیبات ویتامینD با کارتنوئیدها و اسیدهای چرب غیراشباع (چربیهای خوب) در خونشان، بسیار پایین است 4 برابر بیشتر از افراد سالم در معرض ابتلا به جنون و بیماری آلزایمر قرار دارند.
محققان درنهایت به این نتیجه رسیدند که تأثیر کمبود مواد مغذی محلول در خون، به مراتب بیشتر از وراثت، در بروز بیماری آلزایمر مؤثر است. به همین دلیل میتوان گفت که اگر میزان ویتامینD در خون افراد مسن در حد قابل قبولی باشد، به شکل قابل ملاحظهای از وقوع جنون و بهویژه آلزایمر پیشگیری خواهد شد.